Tuesday 4 October 2011

Sekadar Renungan

Saya belum berkesempatan menjadi eraser...TaP saya sudah/sedang lalui zaman pecil itu..
Petikan dibawah ini merupakan conversation between pencil & eraser.Conversation between them yg amat
memberi inspirasi

Pencil: I'm sorry
Eraser: For what? u dont do anything wrong my dear..
Pencil: I'm sorry bcoz u get hurt bcoz of me..whenever i made a mistake
           youre alwiz there to erase it,but as u make my mistake vanish u lose apart
           of urself.U get smaller and smaller each time
Eraser: Thats true..but i dont really mind.You see i was made to do this.I was made to help u
            whenever u do something wrong.Even though one day..I know i'll be gone and you'll
            replace me with a new one.I'm actually happy with my job.So pls stop worrying.I hate seeing u sad

Dalam dunia realiti eraser ni ibarat our parents,and pencil tu kita...anak diorg.Bila dewasa kita mempunyai
kehidupan sendiri..ialah kita akan berkahwin memiliki pasangan hidup...kita replace tanggung jwb eraser ni
dgn eraser yg baru....walaupon memiliki eraser yg baru...jangan sesekali kita lupa eraser kita yg dulu...xde yg lama maka xde la yg baru...

2 comments:

Lady of Leisure said...

tq for sharing this.. serious bila relate dengan parents kita, teringat segala pengorbanan dorang.. :)

fathy amany said...

heheheh..
lady betol tu...jasa dan pengorbanan diorg xternilai huhuhu tiada tolok bandingan